Gündüz kuşağı programlarında sıkça görülen diz çöküşler, ağlama sahneleri ve af dilemeler, James Ferguson’un “performative shame” kavramıyla açıklanabilir. Katılımcılar sahnede utancını sergiler, izleyici ise bu utanç üzerinden kendini temize çeker. “Ben onlar gibi değilim” düşüncesi, bireysel olarak bir tür narsistik rahatlama sağlar. Ancak bu sahneler, katılımcılar için derin psikolojik izler bırakır.